Araukarit

V pradávných dobách karbonu a triasu před 240 - 160 miliony lety rostly v oblasti dnešních Krkonoš stromovité přesličky, plavuně a araukárie. Při velké přírodní katastrofě byly vyvrácené kmeny dřevin zanešeny vodním proudem karbonského moře až na Hronovsko. Zapadly do bahna, vlivem kyseliny křemičité zkameněly a tlakem nadloží se zploštily do dnešního tvaru. Tak vznikly araukarity. Pohybem zemské kůry popraskaly a takto byly nalézány v lomech blízkého okolí.

Největší z nich stojí u cesty pod hronovskou zvonicí. Kdysi nebyl tento mohutný araukarit ojedinělý. Obklopovala ho početná skupina kamenů menších. Podle svědectví někdejšího děkana Karla Mensingera pocházely z doby pokusů o dolování uhlí na Hronovsku, které tu prováděli bratři Josef a Vincenc Regnerovi v pol. 19. století.

Araukaryt

W pradawnych czasach karbonu i triasu, przed 240 - 160 milionami lat, na terenie obecnych Karkonoszy rosły drzewiaste skrzypy, widłaki i araukarie. W trakcie wielkiej naturalnej katastrofy obalone pnie prąd wody morza karbońskiego zaniósł w okolice Hronova. Pnie ugrzęzły w bagnie, pod wpływem kwasu krzemowego skamieniały, a pod ciśnieniem nadkładu rozpłaszczyły się do dzisiejszego kształtu. Tak powstały araukaryty. Ruchy skorupy ziemskiej wywołały spękania i w takiej formie były skamieliny znajdywane w okolicznych kamieniołomach.

Największy okaz stoi pod hronovską dzwonnicą. Niegdyś ten potężny araukaryt nie był sam, otaczała go grupa mniejszych kamieni. Według świadectwa ówczesnego dziekana Karla Mensingera pochodziły one z okresu, prowadzonych tu w połowie XIX. w. przez braci Josefa i Vincenca Regnerów, prób wydobywania w hronovskiem węgla.

The Araucaria Trees

240 - 160 million years ago, in the primeval Carboniferous and Triassic era, arborescent horsetails, club mosses and Araucaria Trees grew in what are now the Krkonoše mountains. Following a great natural catastrophe, the uprooted trunks of these trees were taken all the way to the Hronov region by the tide of carboniferous sea. There they sank into the mud, turned to stone due to silicic acid and under pressure flattened to the present shape. This is how araucaria fossils came to exist. Later they crackled due to movement of the earth’s crust and later were found in nearby stone pits.

The largest fossil stands by the road below the Hronov bell tower. This Araucaria tree was once surrounded by smaller stones. As Dean Karel Mensinger noted, they were found when Josef and Vincenc Regner attempted to mine coal in the Hronov region in the middle of the 19th century.